Het meest eerlijke & hartverscheurende bericht dat je ooit zal lezen

Een rouwende familie uit Burlington, Vermont in de Verenigde Staten heeft een hartverscheurend doodsbericht geschreven voor hun dertig jaar jonge dochter. Madelyn Ellen Linsenmeir stierf op zeven oktober na een jarenlange drugsverslaving. Ze laat een zoontje van vier achter.

“Hoewel haar dood onverwachts was, vreesden we al jaren dat haar drugsverslaving Madelyn het leven zou kosten”, schrijft de rouwende familie. “We zijn dankbaar dat ze veilig was en omringd door haar familie, toen ze stierf.”

De familie beschrijft het leven van de jonge vrouw, die er vele hobby’s op na hield. Zo was ze een goede zwemster, die uitkwam voor haar staat, hield ze van skiën en snowboarden én was ze een uitmuntende zangeres. “Madelyn was een rasartiest en had een prachtige stem die zo mooi was dat mensen op straat stopten, wanneer ze haar hoorden zingen. Of ze nu op het podium stond voor een musical of rond de tafel zat met haar familie: wanneer ze haar zang liet horen, dan deelde ze haar licht”, schrijft de familie.

Drugsverslaving

Helaas kwam Madelyn al vrij vroeg, op haar zestiende, tijdens een schoolfeestje in aanraking met de drug OxyContin. “Die ervaring leidde tot een relatie met opiaten die de rest van haar leven zou domineren”, schrijft de bedroefde familie. “Voor sommigen was Maddie gewoon een junkie: toen ze zagen dat ze verslaafd was, stopten ze om haar écht te zien. En wat een verlies is dat geweest voor hen. Want Maddie was hilarisch en warm, onbevreesd en veerkrachtig. Ze praatte met iedereen en je wilde bij haar blijven, wanneer ze je haar gezelschap aanbood.”

De familie beschrijft hoe Linsenmeirs verslaving haar naar “ongelofelijk donkere plekken” bracht en hoe “elk afschuwelijk ding dat ze deed door haar ziekte haar pijn en schaamte steeds erger maakte”.

Verhard systeem

“Het is onmogelijk om iemand in een doodsbericht te vangen en zeker iemand wier volwassen leven voor een groot deel gedefinieerd werd door drugsverslaving”, schrijft de familie. “In een verhard systeem dat zich tegen verslaafden heeft gekeerd en er niet in slaagt om hen te helpen, raakte ze bevriend met agenten, sociaal werkers, advocaten en artsen die haar steunden en tot het einde in haar geloofden. Ze werd aanbeden als dochter, zus, nichtje, vriendin en moeder. Geliefd te zijn door Madelyn was een geschenk.”

De familie beschrijft ook Linsenmeirs levenslust en haar liefde voor haar zoon. “Meer dan wie dan ook hield ze van haar zoon Ayden, die in 2014 geboren werd. Ze zette haar leven op z’n kop om een goede moeder voor hem te kunnen zijn. Elke middag, wat voor weer het ook was, nam ze hem mee naar buiten voor een wandeling. Ze zong meer tegen hem dan dat ze met hem praatte en vulde zijn leven met zang. Net zoals zijn moeder houdt Ayden enorm van zwemmen: samen brachten ze uren door in het meer of in het zwembad. Ze hield ervan om hem dicht bij haar in de buurt te hebben en hem te verwennen.”

De familie beschrijft hoe de vrouw harder dan ooit probeerde om clean te blijven nadat haar zoontje geboren was. “Nadat ze Ayden kreeg, probeerde Maddie harder en meer vastberaden dan ooit om clan te blijven. Maar ze herviel en verloor uiteindelijk de voogdij over haar zoon. Dat verlies was ondragelijk voor haar”, schrijft de familie.

Twaalf prachtige zomerdagen

“Vooral in de laatste twee jaar had ze het erg zwaar. Afgelopen zomer was ze twaalf dagen bij ons thuis. Het grootste deel van die tijd was ze clean. Het waren twaalf fantastische dagen, waarin veel werd gezwommen, we naar Disneyfilms keken en heerlijke familiediners hadden. We geloofden – zoals altijd – dat ze haar ziekte zou overwinnen en dat ze het leven voor zichzelf zou creëren waarvan we wisten dat ze het verdiende. We geloofden dit tot het moment dat ze haar laatste adem uitblies.”

“Haar verslaving zat haar op de hielen en heeft haar van ons weggenomen. We zouden er alles voor over gehad hebben om haar terug te krijgen, wat dan ook ter wereld, maar deze ziekte liet haar niet gaan tot ze écht weg was”, klinkt het emotioneel.

Boodschap

Het doodsbericht bevat ook een boodschap aan anderen die lijden onder een verslaving. “Weet dat honderdduizenden families die iemand aan deze ziekte hebben verloren, voor je bidden en je aanmoedigen. Weet dat we met ons hele hart geloven dat je het kan en zál maken. Het is nooit te laat. Weet dat elke ademteug een nieuwe start is.”

Ook voor mensen die niet veel weten over drugsverslaving, heeft de familie een paar woorden. “Als je dit leest met een vooraf vaststaand oordeel, lees jezelf dan in over deze ziekte, want het ís een ziekte. Het is geen keuze of zwakte. En het is goed mogelijk dat iemand die je kent op dit moment met deze ziekte te kampen heeft en dat deze persoon je steun en empathie nodig heeft.”

Tot slot richt de familie zich tot de hulpverleners die te maken hebben met verslaafden. “Als je in een van de vele instellingen werkt waar verslaafden vaak over de vloer komen – afkickcentra, ziekenhuizen, gevangenissen, rechtbanken – en hen behandelt met het respect en de compassie die ze verdienen – dan danken wij je. Maar als je in de plaats daarvan een junkie of een dief of een leugenaar voor je ziet in plaats van een mens die hulp nodig heeft, zoek dan alstublieft een nieuwe job.”

“We vinden troost in de kennis dat Maddie nu omringd is door licht en vrij is van de strijd die haar achtervolgde. We zouden alles gegeven hebben zodat ze die vrijheid in dit leven had kunnen ervaren. Onze rouw over haar verlies is oneindig. En nu is zij dat ook.”

Madelyn Linsenmeir: 31 maart 1988 - 7 oktober 2018

Bron : https://www.hln.be/nieuws/buitenland/familie-schrijft-hartverscheurend-doodsbericht-voor-te-vroeg-overleden-dochter-voor-sommigen-was-maddie-gewoon-een-junkie-toen-ze-zagen-dat-ze-verslaafd-was-stopten-ze-om-haar-echt-te-zien~ae2ea3dd/?referer=https%3A%2F%2Fwww.google.com%2F&fbclid=IwAR2zX_hWDLd7VcBUuA8DWOJHur-kTgL3LHa7MgMq8cXyReCkZfKhIj1Gpzw