Het verhaal van Claude

Ik ben Claude herstellende van een middelenmisbruik stoornis, van een substantie afhankelijkheid.

Ik ben geboren in een Bourgondisch gezin aan onze Belgische kust. Mijn ouders waren twee hardwerkende mensen, die ook van de geneugten van het leven konden genieten. Een rijkelijke tafel met de nodige aangepaste wijnen en dranken. Mijn vader vond zelfs dat voor kinderen, tafelbier gezonder was dat Coca Cola. Als jongeling aan de kust was een vakantiejob in het verlof en de weekends de normaalste zaak van de wereld. Uiteraard in de horeca. Ik leerde en proefde er een uitgebreid assortiment aan dranken. Op wandelafstand beschikte ik ook over een waaier aan uitgaansmogelijkheden. Ik stelde mij ook geen vragen bij het gebruik van alcohol. Dat hoorde nu eenmaal bij het leven.

Dat zorgde ervoor dat ik al op jonge leeftijd een grote tolerantie tegen alcohol had opgebouwd. Toen ik eind 1968 naar het leger trok voor een vierjarige opleiding, was mijn alcoholweerstand dusdanig dat ik zeker mijn mannetje kon staan ten opzichte van mijn klasgenoten. Ik moet u zeker niet uitleggen dat er tijdens deze periode nogal wat vaten bier gesneuveld zijn, of moet ik meters bier zeggen.

Na 15 jaar dienst ben ik als zelfstandige naar het zakenleven overgestapt. Ook daar was de alcohol alom tegenwoordig. De ene keer om een succes te vieren, een andere keer om tegenslag weg te spoelen. Ik maakte mezelf wijs dat ik alcohol nodig had om te kunnen functioneren. Van een sociale drinker werd ik in de loop der jaren een probleemdrinker, om uiteindelijk te eindigen als een ongecontroleerd drinker.

Na vele pogingen om de controle terug te krijgen op mijn alcohol gebruik, had ik begrepen dat een totale onthouding de enige methode was. Telkens ik een periode op pure wilskracht de alcohol kon laten was een kleine soms onbenullige aanleiding voldoende om terug in mijn oude drankgebruik te hervallen. Zo heb ik gedurende jaren met afwisselend succes perioden van droogte kunnen inbouwen. Bij een herval was de teleurstelling steeds groter aan het worden. Hulp zoeken was de enige oplossing om definitief van die worsteling af te komen. Een opname in een instelling was geen optie in mijn geval, ik was zelfstandige en mijn gezin en mijn werknemers waren afhankelijk van mijn werk.

Een zevental jaren geleden trok ik naar de AA vergadering in mijn regio. Ik had er toen net een stop van 18 maanden opzitten. Hopeloos, volledig verslagen en met een enorm schuldgevoel nam ik plaats aan de tafel van de groep Nieuwe Moed te Moerbeke-Waas. En nieuwe moed was wel wat ik nodig had om te kunnen breken met mijn zucht naar alcohol.

Bij het eerste contact ging er voor mij een heel nieuwe wereld open. Eén voor één vertelde iedere aanwezige over zijn parcours om tot nuchterheid te komen. Het was voor mij een openbaring. Ik was dus niet alleen met mijn drankprobleem. Zonder enig stigma werden de zaken verteld zoals ze waren. Het was zalig om te ervaren dat mijn tafelgenoten mijn worsteling met alcohol begrepen. Ik werd die avond door de getuigenissen danig aangegrepen dat ik overtuigd werd dat de methode van AA mij zou helpen.

Die avond kreeg ik ook enkele regels te horen om mij verslaving halt toe te roepen.

Vooreerst is er de totale onthouding, daar had ik geen probleem mee, dat had ik immers uit het verleden zelf ondervonden dat sociaal drinken voor mij niet van toepassing was. Ik kon niet doseren. Het eerste glas laten staan, dat was op dat moment nog niet zou evident. De hunkering en de verleidingen waren nog steeds in mijn lichaam aanwezig.

Claude zijn advies? Ik kan dus alleen maar een oproep doen, aan hulpbehoevenden.

Geef de eenvoudige AA-methode een kans. Met de ziekte van het alcoholisme valt perfect te leven, zolang je maar gebruik maakt van het instrument dat de zelfhulpgroep je aanbiedt.

Wekelijks krijg ik een douche, die de mogelijke triggers en twijfels wegspoelt en mij sterker maakt. Ik voel mij weer een week veilig.

Daarbij is het gratis, zonder wachtlijsten, persoonlijke begeleiding indien gewenst, 24 op 7 bereikbaar, een aangename vriendenkring. In Vlaanderen zijn er 331 groepen en 422 wekelijkse vergaderingen. Dus overal bereikbaar. Wat houdt er u dan tegen?